Fonologie
Dit artikel is gesjreve (of begós) in 't Valkebergs. Laes hie wie v'r mit de versjillende saorte Limburgs ómgaon.
Fonologie is 't ónderdeil van de taalweitesjap of taalkunde, dat de klanke (foneme) besjtudeert in hun woordondersjeiende functie. De weitesjapper weurt fonoloog geneump.
De fonologie ondersjeit ziech es discipline van de fonetiek, doordat ze ziech neet primair op de vörming van de sjpraokklanke zelf meh op vaste klankversjuvinge in besjtumde contexte riech. 't Geit dan um zake es palatalisatie, auslautverhärtung in 't Algemein Nederlands en väöl ander tale, of de verzjwaking van consonante (ouch waal lenitie geneump) die bieveurbeeld gebeurt tösje twiè klinkersj of in 't Limburgse woord iech, dat daodoor andersj klink dan ik in 't Nederlands en Fries.
Historie
[bewirk | brón bewèrke]De basis van de moderne fonologie weurt gelag bie weitesjappers es Ferdinand de Saussure, Nikolaj Troebetskoj, Jan Baudouin de Courtenay en Roman Jakobson. 'n Belangrieke ontwiekkeling waor de toepassing op de fonologie van de principes van de generatieve taalkunde, allerièrsj door Noam Chomsky en Morris Halle in hun invloodrieke book The Sound Pattern of English.
Kiek ouch: klinkerharmonie en in de brei beteikenis daovan de umlaut.
Dit artikel is e sjtumpke. De kans Wikipedia helpe door 't aan te völle