Gebroeker:Mergelsberg

    Van Wikipedia
    D'r Ethica va Baruch de Spinoza

    Kiek vör mien biedrages Dit artikel is gesjreve (of begós) in 't Norbiks. Laes hie wie v'r mit de versjillende saorte Limburgs ómgaon.


    Öm mich perzuuënlek get te vertèlle kan d'r mich 'ne email sjikke

    't Norbiks, de taal oeëin 'ch sjrief is, zjuus wie väöl ander Limburgse dialekte 'n toeëntaal.
    Hie kan d'r väörbeelde veende va Norbikse waoërd die va betekenis verendere es me allèng d'r toeën in de oetsjpraak verendert.

    Wèrk momenteel an[bewirk | brón bewèrke]

    Hieoonder 'n selectie oet 't gedich Le Condor Captif van Charles Beltjens
    mèt Nederlandse vertaling De Gekooide Condor van Bep Mergelsberg.

    C’était le premier Mai, dans le jardin des Plantes,
    Het was op de eerste mei, in de Tuin der Planten,
    Le matin parfumé riait, frais et vermeil,
    Toen de ochtendgeur lachte, fris in verguld zilver
    Son doux souffle courait sous les feuilles tremblantes
    Zijn zacht briesje onder de trillende bladeren blies
    Comme un soupir d’enfant sortant de son sommeil
    Als een zuchtje dat ontsnapt aan een slapend kind

    (1)

    C’était un de ces jours où tout chagrin morose
    Het was een van die dagen waarop alle somber verdriet
    En espoir s’évapore aux rayons du printemps
    in de honingraten van de lente in hoop verkeert
    Où le vieillard lui-même, à l’odeur de la rose
    Waar de grijsaard bij de geur van de roos
    Se rappelle, charmé, ses rêves de vingt ans.
    Zich bekoord zijn jeugddromen herinnert

    (7)

    J’errais seul, au hassard, sous les branches fleuries
    Ik zwierf alleen, bij toeval, onder de bloeiende takken
    Le coeur de molle extase et d’oubli pénétré
    Het hart vervult van een zachte extase en doordringende vergetelheid
    Le pensée éperdue en vagues rêveries
    Overpeinzingen in hartstochtelijke mijmeringen
    Quand j’entendis soudain un cri désespéré;
    Toen ik ineens een wanhopige kreet hoorde;

    (8)

    Dans sa cage de fer, grande et triste figure
    In zijn ijzeren kooi, een grootse en droevige gestalte
    Le Condor qui cherchait à fuir de sa prison
    De Condor die een vluchtweg uit zijn gevangenis zoekt
    Les barreaux avaient peur de sa vast envergure
    De tralies, bang van zijn uitgestrekte vleugelwijdte
    On eùt dit l’ouragan qui monte à l’horizon;
    Die als een orkaan de horizon beklimt;

    (12)

    Accourue en tumulte, une foule grotesque
    Een gigantische menigte, lawaaierig toegesneld
    Deniais radieux, de badauds aux fronts plats
    Stralend van onnozelheid, niewsgierigen met platte voorhoofden
    Autour de l’animal tragique et gigantesque
    Omringen de gigantische tragiek van het dier
    Hurlait, gesticulait ou riait aux éclats.
    Schreeuwen, gebaren of schaterlachen.

    (14)

    Quelques rares passants à ce navrant spectacle
    Aan dit bedroevend schouwspel gingen enkelen voorbij
    Assistaient d’un air triste, et, plaignant avec moi
    Vergezeld van een trieste houding en toonden, met mij, medelijden
    Le courage du fort brisé contre l’obstacle,
    Met de moed van de gebroken kracht tegen die kooi
    Sentaient pour le captif un douloureux émoi
    En voelden voor de gevangene een treurige ontroering

    (15)

    Dans un cri formidable, il s’éleva, terrible,
    In een verschrikkelijke schreeuw, verheft hij zich
    Comme s’il eùt tenté d’en briser le plafond
    Alsof hij probeert het plafond te verbrijzelen
    Sa tête alla frapper la barrière inflexible
    Zijn hoofd stoot zich aan het onbuigzame hekwerk
    Et, poussant un long râle, il tomba sur le fond
    En, een lange rochel uitstotend, valt hij op de grond

    (20)

    Tel qu’un ange déchu, les ailes pantelantes,
    Als een gevallen engel, met trillende vleugels,
    Le colossal oiseau gisait silencieux;
    Lag de colossale vogel geluidloos;
    Par moments, revelé sur ses jambes tremblantes,
    Soms weer rechtkomend op zijn trillende benen,
    Il geignait tristement, en regardant les cieux.
    Grient hij droevig bij het zien van de hemel.

    (21)

    Comme je contemplais, prosterné sur la pierre,
    Bij het aanschouwen, neergeknield op steen,
    Le superbe lutteur vaincu, mort à moitié,
    Van de overwonnen trotse strijder, halfdood,
    Une larme furtive humecta ma paupière,
    Bevochtigd een heimelijke traan mijn ooglid,
    Et mon coeur attendri déborda de pitié.
    En mijn weekgemaakt hart stroomt over van medelijden.

    (22)

    Parmi les pics altiers des vastes Cordillères
    Tussen de hoogmoedige spechten van de uitgestrekte Cordillères
    Que le ciel, s’il croulait, choisirait pour soutien
    Stort hij, net als de hemel, in, bij het kiezen van hun ondersteuning
    Là-haut, là haut, bien loin de ces tristes volières
    Daar boven, daar boven, ver weg van deze droeve vogelkooien
    Quels beaux jours t’attendaient, quel sort était le tien!
    Wat een mooie dagen wachten jou als een ontsnapping je deel zou zijn!

    (25)

    Demain tu renaîtras de ta chute et, paisible,
    Morgen zul je herboren worden uit je val, vreedzaam,
    Sur ce morne perchoir, pour y souffrir encor
    op deze naargeestige hoenderstok, om er nog meer te lijden
    Tu reviendras, pareil au perrquet risible,
    Je zult terugkomen als een bespottelijke papegaai,
    Empereur d’un theatre où tu sers de décor
    Keizer van een theater waar je als decor zult dienen.

    (45) Hie-oonder volgt 'n lies va vertalinge va sjtäölkes.

    Charles Beltjens[bewirk | brón bewèrke]

    fragmaent Le Condor Captif in 't Norbiks.

    D’r gekowde condor

    ‘t Waor ing van die daag oeë alle soomber verdreet
    In de haoëningrate van d’r oethoot in haoëp verkieërt
    Oeë d’r gieze maan bie d’r räöek van ‘n roeës
    Zich opgewoonde z’n jongesdreume herinnert

    In z’n iezere kow, ‘n groeëte en dreuvige gesjtalte
    D’r Condor dae ‘ne oetwaeëg oet z’n gevangenis zeukt
    De tralies, bang van z’n groeëte vläögele
    Die wie ‘ne orkaan de horizon kuusse beklimme

    Bie ‘t zieë, neergezat op ‘ne sjtee,
    Van dae gruuëtsje sjtrijder, haofdoeëd
    Koom ‘n heemleke traon oet m’n ow
    En och mie weekgemakt hart sjtreumde uvver

    Herman Gorter[bewirk | brón bewèrke]

    fragmaent Mei, vertaling in 't Norbiks.

    Mei

    'ch Wès neet dat dit alles waor zoe sjun.
    E-zoe sjtèèt ooch wal e maedsje vool in bleuj
    D'r broedegom lupt um häör heer en käört 't haor
    en lupt oonwetend voet en zukt in sjpèl
    Gelaotenhèèd en sjlaop. Da traejt op z'ne dörpel
    E bloeët beeld: oonder 'n witte bèdgerdieng
    Gliejje de blikke en 'n karavaan va wäöerd
    Dat's väör te kriesje, want 't uzere
    över 'n deenk, is fraeler wie 't deenk.

    Théodore Weustenraad[bewirk | brón bewèrke]

    fragmaent Le Remorqueur, vertaling in 't Norbiks.

    D'r locomotief.

    Intelligaent symbool va sjeppende krachte
    Gesublimeerde erf van 't oontroeënt kanon
    Heraut van 'n toekoms va vraej en rech
    Salut, oh nobele Locomotief!

    Victor Hugo[bewirk | brón bewèrke]

    fragmaent Les Feuilles d'automne in 't Norbiks.

    Herfsblaar

    Vrun, 't is dus Rouen, de sjtad mèt aow sjtraote
    Mèt aow taoëres, ruïnes van verlaore volke
    De sjtad mèt hoonderd kèrktaoëres loewend däör de loch
    't Rouen va kesjtieële, hotels en versjtaerkde vestinge
    Versjeurd, zoonder naolaote, mèt gefroonsde en gehaeve kop
    Vool sjerpe piele en sjpitse naolde, d'r nivvel van de zieë