Willem Elsschot
Dit artikel is gesjreve (of begós) in 't Valkebergs. Laes hie wie v'r mit de versjillende saorte Limburgs ómgaon.
Willem Elsschot (pseudoniem van Alfons-Jozef de Ridder) (7 mei 1882 – 31 mei 1960) waor 'ne Vlaamse sjriever en diechter.
Elsschot woort gebore in Antwerpe. Ziene ièrsjte roman waor Villa des Roses oet 1913. In de jaore twintig en daartig versjene inkel van zien belangriekste romans en novelles: Een ontgoocheling (1921), Lijmen (1924), Kaas (1933), Tsjip (1934), Het been (1938).
Elsschot weurt besjouwd es eine vernujer in de Vlaamse literatuur. Zien taalgebruuk ies zakelik, nuchter en neet geriech op 'woordkuns'. Wiejer weurt zie werk gekènmerk door cynisme en ironie en zint zien personages dèks antihelde. Zien werke sjpele bienao ummer in e hoeselik of zakelik miljeu.
Zien gediechte woorte aanvankelik gepubliceerd in 't tiedsjrief Forum en later gebundeld in Verzen van vroeger (1934).
Hae kreeg versjillende literair pries, woa-ónder de Lètterkundige pries van de provincie Antwerpe (1934), de Interprovinciale pries (1938), de Driejaorlijkse sjtaatspries veur 't proza (1948) en de Constantijn Huygenspries (1951).
Elsschot sjtorf op 78-jaorige laeftied in zien geboortesjtad.