Volksleed vaan Mestreech
Dit artikel is gesjreve (of begós) in 't Mestreechs. Laes hie wie v'r mit de versjillende saorte Limburgs ómgaon.
't Mestreechs Volkleed is 'n ode aon Mestreech, oorsprunkelek gesjreve es slot vaan de kemikke opera Trijn de Begijn, op teks vaan Alphonse Olterdissen en vaan muziek veurzeen door zie broor Gustave Olterdissen. De melodie is groetendeils gebaseerd op die vaan 't Albaans volksleed, gekomponeerd door Ciprian Porumbescu (1853-1883). Allewijl nog is 't dèks in Mestreech te hure. 't Leed is door de jaore eweg 'n eige leve goon leie.
LOFZAANK OP MESTREECH
Hoera! Vivat! Mestreech!!!
Jao diech höbs us aon 't hart gelege,
Mestreech, door alle ieuwe heer.
Veer bleve diech altied genege
En deilde dreufheid en plezeer.
Veer huurde nao dien aw histories
Te peerd op grampeer ziene sjoet.
Ues ouge blónke bij dien glories ·
Of perelde bij diene noet.
En dee vaan diech 't
sjoens wèlt prijze,
In taol, die al wie zinge klink,
Dat dee op nui Mestreechter wijze
Zien aajd Mestreech mèt us bezingk.
Me zong vaan diech ten alle tije,
Eus mojers zonge bij de weeg,
En voolte veer us rech tevreie
Daan zong ze e leedsje vaan Mestreech.
Doe, blom vaan Nederlands
landouwe,
Gegreujd op 't graaf vaan Sintervaos,
Bis weerdeg dobbel te besjouwe,
Gespiegeld in de blanke Maos.
'n Staar, De witste oet de klaore,
Besjijnt diech mèt häör straole zach
En, um diech zuver te bewaore,
'nen Ingel hèlt bij diech de wach.
Wie dèks woorste
neet priesgegeve,
Mèh heels dien kroen toch opgeriech
En ongeknak bis te gebleve,
Door euze band vaan trouw aon diech.
Daorum de hand us tòwgestoke,
't Oug geriech op 't stareleech;
En weur dat oug daan ins gebroke,
Daan beidt veur us het aajd Mestreech.
Wäörd: Fons Olterdissen
(1865-1923). Meziek: Guus Olterdissen.
Slotleed uit: "Trijn de Begijn".