Sjaarsj
Dit artikel is gesjreve (of begós) in 't Gelaens. Laes hie wie v'r mit de versjillende saorte Limburgs ómgaon.
'n Sjaarsj is ein awt Limburgs woord veur ’n sjaermets mèt ’n handjvat.
Etymologie
[bewirk | brón bewèrke]’t Woord is aafgeleid van ’t Middehoogduutsj schaer en ’t Middenederlandse schare of schere, wo weer ’t Nederlandse scheren van is aafgeleid.
In ’t Limburgs haet sjaarsj nog ein tweëde beteikenis die is aafgeleid van ’t Middehoagduutsj scharte en ’t Middenederlandse schaers, wat sjteit veur ein aopegebraoke äöpening,
Oet ’t woord sjaarsj is de sjelnaam sjaarsjmoel óntsjtaon, dat sjteit veur emes dae gaar gein tenj meë in ziene móndj haet. Door ’t óntbraeke van de tenj óntsjteit d'r ein äöpening, de sjaarsj.
Gezègkde
[bewirk | brón bewèrke]- Zien moel is ein en al sjaarsj - Nederlands: Hij heeft helemaal geen tanden meer.
- Dae haet mich ein sjaarsjmoel – Nederlands: Hij heeft geen tanden in zijn mond.