Eynderhoof
Dit artikel is gesjreve (of begós) in 't Ni-jwieërts. Laes hie wie v'r mit de versjillende saorte Limburgs ómgaon.
Limburgs Opelochtmezeum Indjerhoof liktj zoeëwat midde in 't kêrkdörp van d'Indj (gemeindje Ni-jwieërt).
Ein dörp op zich, wao de tiêd rondj 1900 es stil bliêve staon, de aoj ambachte nog waere oetgeveurdj, zoeëas de bekker, de smeed, d'n houtzaeger, de klompemaeker en neumtj ze mer allemaol op.
't Mezeum weurtj in standj gehaoje door mieër as 300 vrijwilligers, gae kuntj zêlf zeen, wi-j de minse rondj 1900 gewoeëntj, gelaeftj en gespeultj hebbe. De naodruk liktj op de laefgewuuëndje rondj de Pieël. Alle hoêsder en gebouwe kome oet de umgaeving en zeen stein veur stein afgebroke door de minse van 't mezeum en weer opgebouwdj in Indjerhoof. In eder hoês en gebouw zitte aoj ambachte en di-j waere, as 't mezeum ope es, oetgeveurtj en laevendjig gehouje.
Naeve de apaarte collectie van gebroeksveurwerpe, weurtj d'r kore gemale, in 't bakkes broeëd gebakke, buîm gezaegtj vör plenk, de smeed stieët aan 't aambieëldj, de pottebekker maaktj zien pötjes, de körver zien mange en dore waek weurtj d'n drêk geschoeëfltj. Gae kuntj ouch nog loeëstere nao de verhaole van de schoonmaeker, de kuper en d'n imker. Mer ouch vanne bekkers en smeej.
Vör de wichter es d'r neet allein völ te zeen, mer ze kunne zich ouch verkleije met aojerwetse schölke en mötse. En aoj wichterspeule, zoeëas reipe, kernelle en steltjloupe. Vör 'n tas koffie, met vlaaj kuj je terecht inne herberg van Lieberte Gon.