Dialektiek
Dit artikel is gesjreve (of begós) in 't Mofers. Laes hie wie v'r mit de versjillende saorte Limburgs ómgaon.
Dialektiek is in 't algemein gezag ofwaal 'n redeneervorm die middels 't gebroek van taengestèlling nao waorheid perbeertj te zeuke, ofwaal 'n metafysica; volges det litste verangertj 't zowaal 't dinken es de werreld, door taengestèllinge (Herakleitos, Hegel, Marx en naovolgers). 't Begrip haet 'n lang gesjiechte inne traditie van 't wèsters dinke.
Inne klassieken tied waas 't nag mieër es noe 'n argumentatievorm. 't Waord "dialektiek" geitj trögk op 't Grieks dialegestai, "conversere", aevenes dialoog en dialek ("streekspraok"). Zeno (van Elea) wuuertj door Aristoteles d'n oetvinjer vanne dialektische kóns geneump, mer in hieële breie krink wuuertj Aristoteles zelf betrach es de meister of de stifter vanne dialektiek, ouch ómdet 't begrip dialektiek zelf al snel bao gans samevool mit det vanne (formeel) logica (die van Aristoteles aafkómstig is). Kant hantjeerdje 'n transcendentaal dialektiek en innen tied van Hegel en Marx kreeg 't begrip 'n apaarte meining d'rbie.