Begaaj
Dit artikel is gesjreve (of begós) in 't Gelaens. Laes hie wie v'r mit de versjillende saorte Limburgs ómgaon.
Begaaj (Nederlands: tuig) is 'n dialekwoord veur ónaangenaam, min volk, achterbuurtvolk of baedelvolk. In ’t Nederlands wirt ouch waal de oetdrökking tuig van de richel gebruuk. Synoniem hiejmèt is de oetdrökking zich begaje in de beteikenis van zich voelmake.
Etymologie
[bewirk | brón bewèrke]"Zich begaje" kump van 't Duutsj "sich begatten" (dat weer verwies nao Gatte, 't Nederlandse gade) en wat beteikent zich pare, zich vereinige. In ’t Limburgs plat haet dit ein negatieve beteikenis gekrege en is hiejoet zich begaje óntsjtaon, wo-oet dan weer begaaj is gevormp.
- De kènjer höbbe zich biej 't sjpele in de zandjbak begaajd – Nederlands: De kinderen hebben zich bij het spelen in de zandbak vuil gemaakt.
- Die jónges höbbe häöm beheuërlik begaajd – Nederlands: Die jongens hebben hem behoorlijk toegetakeld.
- Aan sjókelaat kèn ich flink begaje – Nederlands: Aan chocolade kan ik me flink te goed doen.
- Dat begaaj haet alles laeg geklawd – Nederlands: Dat tuig heeft alles leeg gestolen.