Ónnöt
Dit artikel is gesjreve (of begós) in 't Gelaens. Laes hie wie v'r mit de versjillende saorte Limburgs ómgaon.
'nen Ónnöt (Nederlands: viezerik), ouch waal ónnöttert geneump, is 'n dialekwoord veur ’ne sjlechte en ónzedige miensj (zoawaal veur 'ne manskael of veur ’n vroumesj). De oetdrökking weurt ouch gebruuk bie e kèndj es dat zich voel haet gemaak biej 't sjpele of biej emes dae sjlordig is.
Etymologie
[bewirk | brón bewèrke]'t Woord nöt kump van 't Duutsje woord nuz, later nützen (zu nichts nützen) en ’t Middenederlandse nutten en nuttig. Dit haet in ’t Nederlandse de vorm nut en onnut (geen nut) gekrege en dat is in ’t Limburgs plat euvergenómme in de vorm van ónnöt, mèr dan in de zin van sjlech, vies. Ouch wirt d'r waal gesjpraoke euver ónnöttigheid, ’t geen eigelik ein taengegesjtèlde beteikenis zou mótte höbbe aan nöttigheid, mèr dat allewiel in Limburg in ein óngunstig daagleech is kómme te sjtaon, wodoor ónnöttigheid nauweliks nog wirt gebruuk. Zoa is ouch ónnöt tot nöt (vies) gewore.
- Dae ónnöt koosj allein mèr nötte kal vertèlle – Nederlands: Die viezerik had alleen maar vieze praatjes.