Wilhelmus: Versjèl tösje versies

← Gank nao de veurige diff Gank nao de volgende diff →

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud

In de regel

Versie op 21 mrt 2016 13:57

Dit artikel is gesjreve (of begós) in 't Mestreechs. Laes hie wie v'r mit de versjillende saorte Limburgs ómgaon.

't Wilhelmus is 't volksleed vaan Nederland. 't Dreug die functie sinds 10 mei 1932, meh heet 'n väöl laanger historie es nationalistisch leed achter de rögk.

D'n oersprunk vaan 't Wilhelmus ligk in de zèstienden iew. D'n teks, touwgesjreve aon Marnix van Sint-Aldegonde, is 'n acrostichon op de naom Willem van Nassou (sic). Vaan die vieftien couplètte zien allewijl allein 't ierste en zèsde officieel. Heer bezingk de waopefeite vaan de prins in d'n daan weujenden Tachtegjaoregen Oorlog, zoewie diverse calvinistische däögde. De melodie is awwer en aofkumsteg oet Fraankriek. 't Leed kaom in diverse geuzeleedbeukskes terech, dèks in versjèllende versies.

Nao de Vrei vaan Munster bleef 't Wilhelmus populair, meh ummer mie raakde de teks vergete en veraanderde ouch de melodie. In de loup vaan d'n achtienden iew waor 't veraanderd in 'nen instrumentale marsj, bekind es de Prinsemarsj. Deze vörm vaan 't Wilhelmus waor tot roond 1900 vrij populair en laangen tied d'n insegste vörm dee me kós. Alternatief vörm mèt teks bleve es volksleedsje bestoon; nog in de jaore 1960 kós zoe'n versie op Terschelling weure opgeteikend.

Pas in de jaore 1830 begóste de aw versies weer bove te drieve. Me waor neet gans ketint mèt 't nui volksleed Wien Neêrlands bloed en voont de teks vaan 't Wilhelmus zoewel geïnspireerder es beter passend (um de calvinistischen inhaajd). In 1871 verzörgde theoloog A.D. Loman sr. de heroetgaaf vaan de Gedenck-clanck vaan Valerius, 'n op ziech vrij wèllekäörege geuzeleedbundel (in dee zin tot 't diverse aander, dèks oetgebreider beuk vaan dat soort gief). De bundel kaom oonder de aondach vaan d'n Oosterieker Eduard Kremser, dee zès leedsjes droet, boe-oonder 't Wilhelmus, tot 'ne cyclus maakde. Zoe woort de melodische variant in de laankzaam, koraolechtege zètting vaan Kremser de standaard.

In deze vörm maakde 't Wilhelmus in raozeteg tempo 'nen opmarsj. 't Wien Neêrlands bloed bleef gespäöld weure, zjus wie de Prinsemarsj, meh allebei móste ummer mie terrein priesgeve. Bij de inhöldeging vaan Wilhelmina in 1898 späölde Willem Mengelberg mèt 't Concertgebouworkes Valerius-Kremserversie. De jaore dao-op oontstoont nog consternatie wie me oontdèkde tot ouch de melodie vaan Valerius neet de oersprunkeleke waor; Wilhelmina bleef de veurkäör geve aon de versie die ze in 1898 had gehuurd. In de jaore die volgde greujde 't Wilhelmus oet tot officieus volksleed; de wètsveraandering vaan 1932 waor neet mier es 'n formaliteit.

Bron

Louis Peter Grijp, "De dynamiek van Nederlands nationale hymnen" in: Een muziekgeschiedenis der Nederlanden. Amsterdam, Amsterdam University Press-Salomé, 2001: pp. 532-7

@@ Tekslien 7: / Tekslien 7: @@
 Nao de [[Vrei vaan Munster]] bleef 't Wilhelmus populair, meh ummer mie raakde de teks vergete en veraanderde ouch de melodie. In de loup vaan d'n achtienden iew waor 't veraanderd in 'nen instrumentale [[marsj]], bekind es de ''Prinsemarsj''. Deze vörm vaan 't Wilhelmus waor tot roond 1900 vrij populair en laangen tied d'n insegste vörm dee me kós. Alternatief vörm mèt teks bleve es [[volksleedsje]] bestoon; nog in de [[jaore 1960]] kós zoe'n versie op [[Terschelling]] weure opgeteikend.
-Pas in de [[jaore 1830]] begóste de aw versies weer bove te drieve. Me waor neet gans ketink mèt 't nui volksleed ''[[Wien Neêrlands bloed]]'' en voont de teks vaan 't Wilhelmus zoewel geïnspireerder es beter passend (um de calvinistischen inhaajd). In [[1871]] verzörgde theoloog A.D. Loman sr. de heroetgaaf vaan de ''Gedenck-clanck'' vaan [[Valerius]], 'n op ziech vrij wèllekäörege geuzeleedbundel (in dee zin tot 't diverse aander, dèks oetgebreider beuk vaan dat soort gief). De bundel kaom oonder de aondach vaan d'n Oosterieker [[Eduard Kremser]], dee zès leedsjes droet, boe-oonder 't Wilhelmus, tot 'ne cyclus maakde. Zoe woort de melodische variant in de laankzaam, [[koraol]]echtege zètting vaan Kremser de standaard.
+Pas in de [[jaore 1830]] begóste de aw versies weer bove te drieve. Me waor neet gans ketint mèt 't nui volksleed ''[[Wien Neêrlands bloed]]'' en voont de teks vaan 't Wilhelmus zoewel geïnspireerder es beter passend (um de calvinistischen inhaajd). In [[1871]] verzörgde theoloog A.D. Loman sr. de heroetgaaf vaan de ''Gedenck-clanck'' vaan [[Valerius]], 'n op ziech vrij wèllekäörege geuzeleedbundel (in dee zin tot 't diverse aander, dèks oetgebreider beuk vaan dat soort gief). De bundel kaom oonder de aondach vaan d'n Oosterieker [[Eduard Kremser]], dee zès leedsjes droet, boe-oonder 't Wilhelmus, tot 'ne cyclus maakde. Zoe woort de melodische variant in de laankzaam, [[koraol]]echtege zètting vaan Kremser de standaard.
 In deze vörm maakde 't Wilhelmus in raozeteg tempo 'nen opmarsj. 't ''Wien Neêrlands bloed'' bleef gespäöld weure, zjus wie de Prinsemarsj, meh allebei móste ummer mie terrein priesgeve. Bij de inhöldeging vaan [[Wilhelmina vaan de Nederlen|Wilhelmina]] in [[1898]] späölde [[Willem Mengelberg]] mèt 't [[Concertgebouworkes]] Valerius-Kremserversie. De jaore dao-op oontstoont nog consternatie wie me oontdèkde tot ouch de melodie vaan Valerius neet de oersprunkeleke waor; Wilhelmina bleef de veurkäör geve aon de versie die ze in 1898 had gehuurd. In de jaore die volgde greujde 't Wilhelmus oet tot officieus volksleed; de wètsveraandering vaan 1932 waor neet mier es 'n formaliteit.