Panninger Linie

Dit artikel is gesjreve (of begós) in 't Mestreechs. Laes hie wie v'r mit de versjillende saorte Limburgs ómgaon.

---

De Panninger Linie is de isoglosse die de grens tösse de beginclusters sl, sm, sn, sp en st einerzijds en de palato-alveolare sjl, sjm, sjn, sjp en sjt aanderzijds aongief. De lijn löp um 't dörp Panninge, boevaan ze häöre naom daan ouch heet. Zie verdeilt Nederlands Limburg in twie oongeveer gelieke stökker. Venlo, Wiert en Mestreech höbbe d'n Hollandse oetspraok, Remun, Zittert, Heerle en Kerkraoj d'n Duitse.

Bij Venlo en Mestreech is evels get vreemps aon de hand: de grens löp dao dweers door de gemeinte en de agglomeratie. Tegele en Hier ligke naomelek wel in 't sj- gebeed. In Mestreech kint me de lèste decennia 'n geleideleke verplaotsing vaan de Panninger Linie nao 't weste zien: sjijns weurt in dees stad mie en mie sjlech veur slech gezag.

s-sj

Veurbeelde:

• (Sl) slek en sjlek; slang en sjlang.
• (Sm) smal en sjmaal
• (Sn) snie en sjniè
• (Sp) speul en sjpel
• (St) stief-sjtief; straot en sjtraot.
• Achteraon e woord kump soms ’n j, zoe-es bij klinkers-klinkersj, sprekers-sjpraekersj.

zw-zj

Bij de zw gebäört ouch zoe get. Veurbeelde: zwaam-zjwaam; zwumme-zjwumme; zwere-zjwere; zweit-zjweit; zwegel-zjwaegel en zwaas-zjwaasj.