Marie Koenen
Dit artikel is gesjreve (of begós) in 't Valkebergs. Laes hie wie v'r mit de versjillende saorte Limburgs ómgaon.
Marie Koenen (D'n Bos, 19 januari 1879 - Mestreech, 11 juli 1959) waor 'n Nederlandse sjriefster.
Zie waor de dochter van de taalkundige Matthijs Jacobus Koenen, dae 't Verklarend Handwoordenboek der Nederlandse Taal samesjtèlde. Wie dae in 1880 'n baan kreeg in Mestreech, verhuusde 't gezin van Noord-Brabant nao 't zuje van Nederlands Limburg. Koenen haolde nao de mieddelbaar sjoal 'n acte Frans, meh zou noats veur de klas sjtoon.
In 1919 trouwde ze mèt Felix Rutten, gebore in Zittert en ouch 'ne auteur. 't Echpaar góng in Gäöl, op de Sjieversberg bie 't Sjtómmeveldsje, wone. In 1927 gónge ze oetein en in 1929 volgde de sjeijing. In 1949 kreeg Koenen 'n ièredoctoraat aan de Katholieke Universiteit in Nijmege. Vanaaf 1950 trok zie ziech truuk in Houtem-Sint Gerlach.
Koenen vertegewoordig de neoromantiek in de Roams-Katholieke literatuur. Häör later werke zint miè realistisch van sjtiel. 't Landsjap van en 't (boere)leve in Zuud-Limburg sjpele dèks 'n groate rol in häör werk.
Bibliografie
[bewirk | brón bewèrke]- 1912 - De witte burcht
- 1916 - Sproken en legenden
- 1917 - De moeder
- 1918 - De wilde jager
- 1919 - De andere
- 1922 - Limburgse verhalen
- 1934 - Het nieuwe begin
- 1941 - De korrel in de voor
- 1947 - Wassend graan